Het moment om het aan je familie te vertellen is geloof ik het aller-moeilijkst, ik heb een lange tijd met een brok in mijn keel gelopen omdat je weet wat je achterlaat. Nichtjes en neefjes die je niet meer ziet opgroeien, vrienden met wie je niet meer spontaan kunt afspreken, broers en zussen bij wie je terecht kon voor de beste raad en de bezoekjes naar jouw ouders zullen nooit meer zijn zoals ze geweest waren. Je kunt er op rekenen dat niet iedereen het met je eens is. Jouw ouders hebben immers alle moeite van de wereld gedaan om je in Europa op te laten groeien en jij doet alsof het helemaal niets is! Na goed geschrokken te zijn van je mededeling zal uiteindelijk iedereen binnen je familie het wel accepteren en het leuk vinden voor je gezin.
Ook onder je vrienden en kennissen zul je merken dat niet iedereen het eens is met je emigratie en je veel bemoeienis krijgt van buitenaf. Je zult gemengde reacties krijgen, de een stimuleert en de ander wat minder. Je krijgt te maken met voorstanders en tegenstanders. Vanuit verschillende hoeken zul je op onbegrip stuiten en iedereen zal proberen je te overtuigen om vooral niet te vertrekken. Velen kennen Marokko als een vakantieland en iedereen heeft 100 verhalen waarom je het niet zou moeten doen en dat het daarom gedoemd is te mislukken. Je krijgt vooral ook schuldgevoelens aangepraat m.b.t. de kinderen en je wordt aangepraat dat je met een hele foute zaak bezig bent. Ik stuitte op een enorme tegenstand en was de ellenlange discussies zat daarom besloot ik het maar voor mezelf te houden. Hoe erg ik alles en iedereen zou missen – ik had een besluit genomen en vond het lastig om het elke keer te verdedigen, ik was immers al zo ver gekomen en was eigenlijk niet van plan om het los te laten.
Afscheid nemen is voor beide partijen anders. Degenen die achterblijven nemen op een andere manier afscheid dan degene die vertrekt. De achterblijvers zullen in een zekere zin meteen een leegte voelen en hebben te maken met een soort “verlies”. Degene die vertrekt gaat een nieuw leven tegemoet en blijft vertrouwen hebben dat het contact met de achterblijvers zeker zal blijven, ondanks dit nieuwe avontuur.
Voor de kinderen organiseerde ik afscheidsfeestjes zodat ze op een leuke manier afscheid konden nemen van hun vriendjes en vriendinnetjes en deze periode in hun leven mooi konden afsluiten. Ik had in feite het geluk dat mijn familie op vakantie zou gaan naar Marokko, ik zou ze daar weer treffen en reisde ze dus als het ware achterna. We hebben samen leuke dagen gehad waarop we op een fijne manier afscheid konden nemen van elkaar.
Ik had een enorme grote vriendenkring, mensen die je vaak ziet en mensen die je minder vaak ziet. Het was een onmogelijke taak om iedereen op de hoogte te stellen en afscheid van te nemen. Daarom heb ik alleen afscheid genomen van de mensen die het meest dicht bij me stonden. Persoonlijk vind ik afscheid nemen ontzettend moeilijk en vond het wel goed zo, later kon ik de geïnteresseerden nog online spreken. Ik weet niet of ik dit opnieuw zo zou aanpakken maar op dat moment voelde dit wel goed aan, afscheid nemen zou voor mijn gevoel de situatie emotioneler en complexer maken omdat je ziet wat het doet met de achterblijvers. De emoties en gevoelens (in positieve en negatieve zin) van andere mensen kon ik er op dat moment niet bij hebben. Ik was een beetje bang dat ik dan dit avontuur niet meer zou kunnen voortzetten, ik wist immers zelf ook niet wat me te wachten stond, het was zo ontzettend spannend allemaal, je bevindt je als het ware in een achtbaan van gevoelens en emoties ondanks dat je er naar uitkeek en je er maanden mee bezig bent geweest.
Contacten onderhouden gaat vanaf nu ook op een andere manier, alles gaat via de elektronische snelweg, Whatsapp,Skype, Facebook, Instagram, Email, Viber! Dit zijn vanaf nu je nieuwe makkers en via deze weg kun je alle contacten onderhouden. In het begin zul je overspoeld worden door allerlei berichtjes, iedereen wilt weten hoe het je vergaat en of het bevalt. Het kost ongelooflijk veel tijd om alles bij te houden, je hebt het namelijk ontzettend druk met het indelen van je nieuwe leven: je nieuwe huis moet opgeknapt worden, de verhuisdozen moeten uitgepakt worden, je bent bezig om de boel te verkennen kortom je bent ontzettend druk! Spreek met iedereen af dat je een bepaalde tijd nodig hebt om je leven weer op orde te stellen en dat je daarna contact op zoekt. Investeer ook in deze contacten al is het maar een kort berichtje want uiteindelijk zul je er ook zelf behoefte aan hebben.
14 reacties
salaam releikom zusters,
ik ben een moeder met 6 kinderen….oudste 17
jongste 1,5…mijn man en ik willen ook zo graag emigreren hijarah doen. ..maar ik zelf ben best angstig omdat grote verandering is. ik spreek de taal ook niet goed. ik haal heel veel kracht uit je blogs. zo fijn ik ga me mentaal alvast voorbereiden..ik weet zeker dat ik hier weg wil maar twijfel over de juiste moment. volgend jaar of jaar later of jaar daarop. dan denk ik bv de 17 jarige moet nog dit jaar en volgend jaar school heeft ze diploma op zak of twee van me andere kleintjes zitten nog op zwemles ook messchien beter afmaken…maar ondertussen ben ik ook bezig in nederland te verhuizen omdat ons huis niet fijn is voor 8 personen meer…kan elk moment een huis vinden of toegewezen krijgen maar t idee om in nederland te verhuizen en alles nieuw in te richten geeft me ook nog een onrustig gevoel. want ik ben dan bang dat dan nog langer in nederland blijf .
ik moet echt knoop door hakken….sowieso ligt mijn toekomst niet hier. ik hou jullie op de hoogte als jullie dat willen.
Salamu alaikoem sis,
Leuk om je verhaal zo te lezen! Ik hoop dat je inmiddels geacclimatiseerd bent, hebben de kids inmiddels hun draai gevonden? InchaAllah wel!
Ik woon ook in het mooie Marokko 5jaar inmiddels, in het stadje Essaouira.
Moge Allah ta3ala over jou en je gezin waken!
Hoi Saloua,
Hoe is leven in een kleine stad als essaouira? ben ook van plan in een kleine stadje to wonen en weet niet of het een juiste keuze is. You know omdat kleine stadjes geen private schools hebben en zo.
Nouria
SubhanAllah het lijkt net of het mijn verhaal is,
Ik ben namelijk in april 2015 naar Oujda verhuist samen met mijn man en drie kinderen,
Precies hetzelfde meegemaakt!!
Wat leuk dat je ook in Oujda woont. Ik zal je eens gauw mailen inshaa Allah.
Slm zuster ik wil heel graag met mijn gezin ook emigreren na marokko plaatsje kenitra wij hebben daar al ons huis alleen wil er nu eht voorgoed heen hebben 6 kinderen oudste bijna 17 en dan 14 en 13 en 8 en 2 kleintjes van 10 maanden heb heel veel gehad aan jou verhaal en ervaring super bedankt inshallah zullen wij alles geregeld krijgen en kunnen we ook gaan
Nou ik vind het super tof dat je dit durft. Ik heb zelf een haat/liefde verhouding met Marokko. Ik vind het zoooooo mooi maar ook zo druk en zo chaotisch. En als we buiten zijn durf ik niet eens alleen te gaan wandelen ofzo. Ook omdat iedereen me waarschuwt.
Misschien komt het omdat ik wel een hoofddoek draag maar heel wit ben maar de mensen kijken best raar naar me. Maar echt, ik vind het superleuk om vanaf Tanger naar Tetouan te rijden of verder. Zo een mashaAllah mooi uitzicht. Dus echt heel leuk dat je durfde en ook dat je erover blogt!
Zo interessant om te lezen! Wens jullie alle goeds toe?
Ontzettend lief, dank je wel!
Lieve Galtou,
Zoals altijd sta ik 100% achter je keuzes. Altijd gedaan en zal ik altijd doen.
Ik wens jou en je gezin enkel het beste uit dit leven en het volgende.
Heel veel liefs,
Salima
SubhanAllah het lijkt me enorm lastig, maar gelukkig is Marokko ook weer niet het einde van de wereld. Moge Allah swt jullie veel voorspoed schenken ameen.
Wat leuk om te lezen. Het klopt wat je zegt, mensen hebben vaak hun mening klaar staan. Het is goed dat jullie je harten hebben gevolgd en nu begonnen zijn aan een nieuw leven 🙂
Allahoemabarik heel knap van jullie, moge Allah swt alles voor jullie vergemakkelijken, Ameen
Zo iets had ik net nodig!!