Het einde van de Ramadan is in zicht, vandaag zal er gekeken worden naar de maanstand, aan de ene kant kijk ik er naar uit om onze dagelijkse routines weer op te pakken maar aan de andere kant is afscheid nemen van de Ramadan toch iets wat verdriet met zich meebrengt. We weten niet of we de volgende Ramadan weer zullen bereiken maar het is aan ons om al datgene wat we getraind hebben in de Ramadan voor te zetten in ons dagelijkse leven.
Zoals veel gezinnen hebben ook wij vaste eid-gewoontes en net zoals iedereen probeer ik er iets leuks en feestelijks van te maken. Een paar dagen voordat de eid aanbreekt, ben ik eigenlijk al bezig met de voorbereidingen. Naast het zorgen van nieuwe outfits maak ik het huis eid-proof. Nu ben ik niet een moeder die dagenlang koekjes bakt, maar op mijn manier probeer ik wel voor een tafel te zorgen met heel veel lekkers. Toen de kinderen wat jonger waren, versierde ik de woonkamer altijd de avond voor eid als ze in bed lagen. Het was een enorme verassing voor ze om de cadeaus en een versierde kamer aan te treffen, tegenwoordig doen we dit samen en is het geen verassing meer.
Samen met mijn gezin gaan we naar het eid gebed, iets wat we elk jaar trouw doen, óók toen we nog in Nederland woonden. Het eid-gebed bidden we in een msalla. Een msalla is een hele grote plein speciaal voor de eid-gebeden. Mensen komen vanuit verschillende wijken speciaal naar de msalla om samen het eid-gebed te verrichten en naar de preek van de imam te luisteren.
Na het gebed ontbijten we samen thuis en gaan daarna richting familie om ze een fijne eid te wensen. Omgekeerd komen ook familie en vrienden bij ons langs om ons een gezegende eid te wensen. Op straat kom je iedereen tegen in mooie (traditionele) en feestelijke kleding. Je ziet de mensen in en uitlopen bij elkaar, iedereen is goedgehumeurd, thee is niet aan te slepen en rond de middag ruik je heerlijke geuren van vers bereide eten door de straten.
Nu ik in Marokko woon beleven we eid op een andere manier als toen we in Nederland woonden, ondanks dat we volop genieten van de eid in Marokko, missen we helaas toch vooral onze families op deze dag. In Nederland hoefde ik enkel voor nieuwe outfits, cadeaus en een leuk versierde huis te zorgen. De eid zelf vierden we bij onze ouders thuis. Samen met de rest van de broers en zussen spraken we af hoe laat we bij elkaar kwamen om de kinderen blij te maken met cadeaus. Dankzij de technologie van tegenwoordig sturen we foto’s over en weer, zo missen we niets en hebben we het gevoel er toch een klein beetje bij te zijn.
Ik wens jullie alvast een gezegende eid, moge Allah al jullie vasten en aanbiddingen belonen en accepteren.
EID 2014
1 reacties
Mooi geschreven en heel herkenbaar. Ook weer wat geleerd, want een msalla kende ik niet.
Kan me voorstellen dat je je familie hier in Nederland mist.
Mijn man heeft het juist omgekeerd. Hier in Nederland wonen maar twee tantes van hem en de rest van de familie in Marokko.
Ik wens jullie ook een fijne dag toe. Moge Allah ons vasten accepteren en ons brengen naar de volgende ramadan. Ameen